لغتنامه دهخدا
اسنام . [ اِ ] (ع مص ) بزرگ گردانیدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). بزرگ کوهان کردن شتر را، چنانکه علفی خوب : اسنم الکلأُالبعیر. (منتهی الارب ). || بلند شدن . (تاج المصادر بیهقی ). || بالا برآمدن دود. بالا رفتن دخان : اسنم الدخان . || بزرگ شدن شعله ٔ آتش : اسنمت النار. ||