لغتنامه دهخدا
عزة المیلاء. [ ع َزْ زَ تُل ْ م َ ] (اِخ ) زنی مغنی ، و از اولین کسانی بود که غنای موقع را در حجاز خواند. او از موالی انصار بود، رویی زیبا داشت و در مدینه اقامت می کرد. و درباره ٔ مهارت او در غناء و در نواختن عود داستانهای بسیاری نقل کرده اند. (از الاعلام زرکلی از الاغانی ).