پای خستهلغتنامه دهخداپای خسته . [خ َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) بمعنی پای خست باشد و آن هرچیزی است که در زیر پای کوفته شده باشد. (برهان ).
پی خستهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. پای‌خست؛ پایمال‌شده؛ لگدکوب‌شده.۲. خسته؛ درمانده.۳. ناتوان؛ عاجز: ◻︎ دل‌خسته و محرومم و پی‌خسته و گمراه / گریان به سپیده‌دم و نالان به سحرگاه (خسروانی: شاعرا
پایلغتنامه دهخداپای . (اِ) پا باشد و بعربی رِجل خوانند. (برهان ). قدم : زکین تند گشت و برآمد ز جای ببالای جنگی درآورد پای . فردوسی .وز آن پس چنین گفت با رهنمای که اورا هم اکنون
خفتهلغتنامه دهخداخفته . [ خ ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف / نف ) خوابیده . خسبیده . بخواب رفته . (ناظم الاطباء). نائم . راقد. نومان . ناعِس . وَسِن . (یادداشت بخط مؤلف ). ج ، خفتگان : ز
متبسرلغتنامه دهخدامتبسر. [ م ُ ت َ ب َس ْ س ِ ] (ع ص ) روز خنک . (آنندراج ). || پای خفته . (آنندراج ). پای افسرده وخوابیده . (ناظم الاطباء). || گاوی که ریشه های گیاه خشک چرد. (آن
پایلغتنامه دهخداپای . (اِ) پا باشد و بعربی رِجل خوانند. (برهان ). قدم : زکین تند گشت و برآمد ز جای ببالای جنگی درآورد پای . فردوسی .وز آن پس چنین گفت با رهنمای که اورا هم اکنون
ابریقلغتنامه دهخداابریق . [ اِ ] (معرب ، اِ) معرب آبری (تاج العروس ) یا آبریز. ظرف سفالین برای شراب : ابریق می مرا شکستی ربّی برمن در عیش من ببستی ربّی . (منسوب به خیام ). || آبد
شبانگاهلغتنامه دهخداشبانگاه . [ ش َ ] (اِ مرکب ، ق مرکب ) وقت و هنگام شب . (از فرهنگ نظام ). درآمدن شب . (برهان قاطع). شب هنگام . (آنندراج ). وقت شب . (انجمن آرا). هنگام شب . (ناظم
