پروتوژنلغتنامه دهخداپروتوژن . [ پْرُ / پ ِ رُ ت ُ ژِ ] (اِخ ) نقاش و حجار یونان قدیم . مولد وی به کاریه در حدود 360 ق .م . و وفات در حدود 300 ق .م . او مدتی گمنام و تنگدست در رودس میزیست پس از آ
خط پروتونچکیproton drip-lineواژههای مصوب فرهنگستانمرزی در نمودار گونههستهها، که فراتر از آن از هستههای ناپایداری که پروتون اضافی دارند، پروتون گسیل میشود
ثابت پایداری پروتونproton stability constantواژههای مصوب فرهنگستانوارون ثـابت تـفکیک (disso eiation constant) یک باز ضعیف در محلول
حلاّل پروتوندوستprotophilic solventواژههای مصوب فرهنگستانحلاّلی که بهعنوان یک اسید ضعیف یا قوی توانایی پذیرش پروتون دارد