لغتنامه دهخدا
نشیم . [ ن ِ ] (اِ) نشیمن . (برهان قاطع) (آنندراج ) (جهانگیری ) (انجمن آرا). جا و مقام نشستن . (از برهان قاطع). محل و مقام نشستن آدمی و طیور. (آنندراج ) (انجمن آرا). جای و مکان نشستن . توقفگاه . (ناظم الاطباء). مخفف نشیمن . آشیانه . آرامگاه . (غیاث اللغات ). نشینه مخفف آن است