لغتنامه دهخدا
پلپس . [ پ ِ ل ُ ] (اِخ ) نواده ٔ «ژوپیتر» و پسر «تانتال » پادشاه لیدی ، که بدست پدر کشته شد و در ضیافتی که پدر وی به افتخار خدایان در قصر خویش بر پا کرد خواست گوشت او را به خدایان بخوراند و تنها «سِرِس » که در غم فقدان دختر خود مستغرق بود از آن غذای موحش بخورد. ژوپیتر پلپس ر