پندمنتلغتنامه دهخداپندمنت . [ پ َ م ُ] (اِخ ) هی پولیت . شاعر ایتالیائی . مولد، وِرُن بسال 1753م . وفات در 1828.
پندمندلغتنامه دهخداپندمند. [ پ َ م َ ] (ص مرکب )حاوی نصیحت و اندرز. نصیحت آمیز. پرپند : بدو گفت کاین نامه ٔ پندمندببر سوی دیوار حصن بلند. فردوسی .مگر کو [ زال سام ] گشاید یکی پندمندسخن بر دل شهریار بلند. فرد
پندمندفرهنگ فارسی عمید۱. پر از پند: ◻︎ نگه کن بدین نامهٴ پندمند / دل اندر سرای سپنجی مبند (فردوسی: ۷/۴۰۸).۲. آمیخته به پندواندرز.