پیمایلغتنامه دهخداپیمای . [ پ َ/ پ ِ ] (نف مرخم ) پیما. پیماینده . طی کننده . چون : آسمان پیمای . بحرپیمای . (آنندراج ). بادیه پیمای . دشت پیمای ، راه پیمای ، رودپیمای . (آنندراج ). زمین پیمای . ملک پیمای . محیطپیمای : چون دایره گر
ماه به ماهلغتنامه دهخداماه به ماه . [ ب ِ ] (ق مرکب ) از این ماه به آن ماه . (ناظم الاطباء). هر ماه . همه ماهه . ازاین ماه تا ماه دیگر. || ماه بسیار. (ناظم الاطباء). || مدت مدید. (ناظم الاطباء).
مایه به مایهلغتنامه دهخدامایه به مایه . [ ی َ / ی ِ ب ِ ی َ / ی ِ ] (ق مرکب ) رأس المال . فروختن چیزی به بهای خرید و بدون سود. مایه کاری . (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ). و رجوع به مایه کاری شود.
استخراج مایعـ مایعliquid-liquid extractionواژههای مصوب فرهنگستانفرایندی که در آن اجزای محلول مایع در تماس با مایعی نامحلول جدا میشود
پیمایانلغتنامه دهخداپیمایان .[ پ َ / پ ِ ] (نف ، ق ) در حال پیمودن . || پیمای . پیمایندگان . (در ترکیب ). رجوع به پیمای شود.
پیمایشلغتنامه دهخداپیمایش . [ پ َ / پ ِ ی ِ ] (اِمص ) کار پیماینده . || اسم از پیمودن . کیلة. (منتهی الارب ).اندازه گیری . عمل پیمودن و اندازه کردن : ز هر مرز هر کس که دانا بدندبه پیمایش اندر توانا بدند. فرد
پیمایشگرلغتنامه دهخداپیمایشگر. [ پ َ / پ ِ ما ی ِ گ َ ] (ص مرکب ) اندازه گیر. پیماینده . || مَسّاح . || مهندس .
پیمایندهلغتنامه دهخداپیماینده . [ پ َ / پ ِ ما ی َ دَ / دِ ] (نف ) که پیماید. که طی کند: هرگاه که اندازه ای دیگر اندازه ها را بپیماید بارها و او را سپری کند چنانک چیزی نماند، آن پیماینده را جذر خوانند. (التفهیم ). || که آشامد و ن
ره پیمالغتنامه دهخداره پیما. [ رَه ْ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) راه پیمای . راهرو. رونده ٔ طریق . || مسافر و سیاح . (ناظم الاطباء). || اندازه گیرنده ٔ راه . (ناظم الاطباء). رجوع به راه پیما و راه پیمای شود.
اندوه نشینلغتنامه دهخدااندوه نشین . [ اَ ه ْ ن ِ ] (نف مرکب ) که در حال اندوه نشیند. که با غم بسر برد : دردی کش عشق و درد پیمای اندوه نشین و رنج پیمای .نظامی .
راه پیمالغتنامه دهخداراه پیما. [ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) راه پیمای . مخفف راه پیماینده . مسافر. (ناظم الاطباء). رهرو : پایکوبان میشود زآوازه ٔ طبل رحیل خویش را پیش از سفر چون راه پیماجمع کرد. صائب تبریزی (از به
زمین جستهلغتنامه دهخدازمین جسته . [ زَ ج ُ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) بمعنی زمین پیمای است که مساح و مسافر باشد. (برهان ). کنایه از مسافر و سیاح . (انجمن آرا). مساح . سیاح . مسافر. (ناظم الاطباء). رجوع به زمین پیمای شود.
پیمایانلغتنامه دهخداپیمایان .[ پ َ / پ ِ ] (نف ، ق ) در حال پیمودن . || پیمای . پیمایندگان . (در ترکیب ). رجوع به پیمای شود.
پیمایشلغتنامه دهخداپیمایش . [ پ َ / پ ِ ی ِ ] (اِمص ) کار پیماینده . || اسم از پیمودن . کیلة. (منتهی الارب ).اندازه گیری . عمل پیمودن و اندازه کردن : ز هر مرز هر کس که دانا بدندبه پیمایش اندر توانا بدند. فرد
پیمایشگرلغتنامه دهخداپیمایشگر. [ پ َ / پ ِ ما ی ِ گ َ ] (ص مرکب ) اندازه گیر. پیماینده . || مَسّاح . || مهندس .
پیمایندهلغتنامه دهخداپیماینده . [ پ َ / پ ِ ما ی َ دَ / دِ ] (نف ) که پیماید. که طی کند: هرگاه که اندازه ای دیگر اندازه ها را بپیماید بارها و او را سپری کند چنانک چیزی نماند، آن پیماینده را جذر خوانند. (التفهیم ). || که آشامد و ن
دردپیمایلغتنامه دهخدادردپیمای . [ دَ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) درد پیماینده . دردکش . تحمل کننده ٔ درد به مدتی دراز. که مدتی با درد دست بگریبان است : دردی کش عشق و دردپیمای اندوه نشین و رنج فرسای .نظامی .
درم پیمایلغتنامه دهخدادرم پیمای . [ دِ رَ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) درم پیماینده . وَزّان . درم سنج . سنجنده . وزن کننده . شمارنده ٔ درم : بطَرْف دیگر بگذر که خازنش بینی نشسته از پی بخشیدنش درم پیمای .فرخی .<b
دودپیمایلغتنامه دهخدادودپیمای . [ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) دودپیما. در صفات آه مستعمل است . (از آنندراج ). که دود از وی برخیزد : تعلیم گر تو شد که اینجای آتشکده ای است دودپیمای .نظامی .
جهان پیمایلغتنامه دهخداجهان پیمای . [ج َ هام ْ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) جهان پیما : چو بنا شاد گشت از گنج بردن جهان پیمای شد در رنج بردن .نظامی .
چرخ پیمایلغتنامه دهخداچرخ پیمای . [ چ َپ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) عرش پیمای . فلک پیمای . آنکه بر مدار فلک سیر کند، همچون ستارگان و کرات : همین تار و روشن شتابندگان همین چرخ پیمای تابندگان . اسدی .|| آنکه ب