لغتنامه دهخدا
وشز. [ وَ ] (ع ص ، اِ) شتر توانا بر سیر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). || جای بلند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || آنکه بر وی تکیه کنند و به وی پناه گیرند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || (اِمص ، اِ) سختی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || سخت