چراندگویش اصفهانی تکیه ای: beščernâ طاری: beščernâ طامه ای: boyčârnâ طرقی: beščarnâ کشه ای: beščarnâ نطنزی: baščârnâ / beščârnâ
چراندگویش خلخالاَسکِستانی: bəčârnəstəš دِروی: bə.čâr.n.əs.əš شالی: bəčarânəsəš کَجَلی: bo.ččârn.əst.eš کَرنَقی: bəčârnəsəše کَرینی: bəčârnəsəšə کُلوری: bəčârnəsəš گیلَوانی: bəčârnəsəš لِردی: bəčârnəsəšə
چراندگویش کرمانشاهکلهری: lawařân گورانی: lawařân سنجابی: lawařân کولیایی: alawařân زنگنهای: lawařân جلالوندی: lavařân زولهای: lavařân کاکاوندی: lavařân هوزمانوندی: lavařân
رانددیکشنری عربی به فارسیمرز , کنار , حاشيه , لبه , برامدگي لبه طبقات سنگ , نوار , تسمه ء اهني , تکه دراز گوشت , بصورت نوار يا تسمه دراوردن
چراندرچارلغتنامه دهخداچراندرچار. [ چ َ اَ دَ ] (اِ مرکب ) در تداول عوام ، گفتار بی معنی و بیهوده و نامتناسب . هذیان . سخن لغو. گفتار یاوه و عبث . مهملات و لاطائلات . پرت و پلا.
چراندنلغتنامه دهخداچراندن . [ چ َ دَ ] (مص ) چرانیدن . شبانی کردن و چوپانی نمودن . (ناظم الاطباء). واداشتن حیوان به علف بیابان خوردن . (فرهنگ نظام ). به چرا واداشتن . به چرا بردن اغنام و احشام . رعی : جهاندار گیتی چنان آفریدچنانچون چراند بباید چرید. <p class=
چراندنیلغتنامه دهخداچراندنی . [ چ َدَ ] (ص لیاقت ) منسوب به چراندن ، یعنی جائی که لایق و قابل چراندن باشد. (ناظم الاطباء). چرانیدنی . آنچه بکار چراندن آید. سبزه و گیاهی که چراندن را شاید.
چراندهلغتنامه دهخداچرانده . [ چ َ دَ / دِ] (نف ) شبان و چوپان و چراننده . (ناظم الاطباء). || (ن مف ) چرانیده شده . چراشده . خورده شده . گیاه و علفی که چرانده شده باشد. رجوع به چرانیده شود.
چراندنفرهنگ فارسی عمیدگردش دادن حیوانات علفخوار در علفزار برای چرا؛ به چرا واداشتن؛ وادار به چریدن کردن.
معزابلغتنامه دهخدامعزاب . [ م ِ ] (ع ص ) آنکه مواشی خود را دور چراند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). آنکه مواشی خود را جای دور از مردم چراند. معزابة. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
گوسفندچرانلغتنامه دهخداگوسفندچران . [ ف َ چ َ ] (نف مرکب ) چراننده ٔ گوسفند. که گوسفندان را چراند. چوپان . شبان .
غازچرانفرهنگ فارسی عمید۱. آنکه غاز را در علفزار میچراند.۲. [عامیانه، مجاز] آنکه وقت خود را بیهوده میگذراند؛ بیکار.
قازچرانلغتنامه دهخداقازچران . [ چ َ ] (نف مرکب ) آنکه بطها را چراند. (سفرنامه ٔ شاه ایران از آنندراج ): مثل زینب قازچران . (از سفرنامه ٔ شاه ایران ).
اشترچرانفرهنگ فارسی عمیدکسی که شتر میچراند؛ آنکه پیشهاش شترچرانی است و شتران را به چراگاه میبرد: ◻︎ که دارند اسیران خود را معذب / به صحرانوردی و اشترچرانی (محتشمکاشانی: ۴۱۶).
چراندرچار گفتنلغتنامه دهخداچراندرچار گفتن . [ چ َ اَ دَ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) یاوه سرایی کردن . سخن مهمل و حرف بیهوده گفتن . یاوه سرودن . پرت و پلا گفتن . رجوع به چراندرچار شود.
چراندرچارلغتنامه دهخداچراندرچار. [ چ َ اَ دَ ] (اِ مرکب ) در تداول عوام ، گفتار بی معنی و بیهوده و نامتناسب . هذیان . سخن لغو. گفتار یاوه و عبث . مهملات و لاطائلات . پرت و پلا.
چراندنلغتنامه دهخداچراندن . [ چ َ دَ ] (مص ) چرانیدن . شبانی کردن و چوپانی نمودن . (ناظم الاطباء). واداشتن حیوان به علف بیابان خوردن . (فرهنگ نظام ). به چرا واداشتن . به چرا بردن اغنام و احشام . رعی : جهاندار گیتی چنان آفریدچنانچون چراند بباید چرید. <p class=
چراندنیلغتنامه دهخداچراندنی . [ چ َدَ ] (ص لیاقت ) منسوب به چراندن ، یعنی جائی که لایق و قابل چراندن باشد. (ناظم الاطباء). چرانیدنی . آنچه بکار چراندن آید. سبزه و گیاهی که چراندن را شاید.
چراندهلغتنامه دهخداچرانده . [ چ َ دَ / دِ] (نف ) شبان و چوپان و چراننده . (ناظم الاطباء). || (ن مف ) چرانیده شده . چراشده . خورده شده . گیاه و علفی که چرانده شده باشد. رجوع به چرانیده شود.
میچراندگویش اصفهانی تکیه ای: ačerne طاری: ačerna طامه ای: čârne طرقی: ačarna کشه ای: ačarna نطنزی: čârna
میچراندگویش خلخالاَسکِستانی: čârnə دِروی: čâr.n.ə شالی: čârânə کَجَلی: mo.čârn.e کَرنَقی: čârrənə کَرینی: čârnə کُلوری: čârənə گیلَوانی: čârnə لِردی: čârnə
میچراندگویش کرمانشاهکلهری: lawařne:d گورانی: lawařne:d سنجابی: lawařne:d کولیایی: alawařne:d زنگنهای: lawařne:d جلالوندی: malavařne: زولهای: malavařne: کاکاوندی: malavařne: هوزمانوندی: malavařne: