چغتهلغتنامه دهخداچغته . [ چ َ غ َ ت َ / ت ِ ] (اِ) چوکَدَه . کفشی که طالشی ها برای رفتن در برف بر پای کنند. و رجوع به چوکده شود.
چغتهفرهنگ فارسی معین(چُ تَ یا تِ) (اِ.) آلتی است که بعضی مردم گیلان و طالش ، هنگامی که برف زیاد بر زمین نشسته به پای خود بندند تا در برف فرو نروند، قسمی راکت برف .
غیطةلغتنامه دهخداغیطة. [ غ َ طَ ] (ع اِ) قسمی آلت موسیقی شبیه قره نی . ج ، غَیطات . (دزی ج 2 ص 235).
غثةلغتنامه دهخداغثة. [ غ ُث ْ ث َ ] (ع اِ) قوت روزگذار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). البلغة من العیش . (اقرب الموارد).
غثةلغتنامه دهخداغثة. [غ َث ْ ث َ ] (ع ص ) مؤنث غث . (منتهی الارب ). || برهه ای از بهار که چارپا بدان رسد. یقال : اغتثت الخیل و اغتفت ؛ اذا اصابت شیئاً من الربیع. (معجم البلدان ). || گوسفند لاغر. (اقرب الموارد).
غطایةلغتنامه دهخداغطایة. [ غ ِی َ ] (ع اِ) آنچه زنان زیر جامه پوشند مانند شاماکچه و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ما تغطت به المراءة من حشو الثیاب کغلالة و نحوها. (اقرب الموارد).
چوکدهلغتنامه دهخداچوکده . [ ک َ دَ / دِ ] (اِ) کفشی که گالش ها یعنی طایفه ای از دامداران جنگل نشین نواحی دیلمان و گیلان و مازندران در هنگام برف بپای خود می بندند تا در برف فرونروند. این کفش را بزبان اهل محل چوکده گویند. (از ایران باستان ج <span class="hl" dir=