عضولغتنامه دهخداعضو. [ ع ُض ْوْ / ع ِض ْوْ ] (ع اِ) اندام و هرگوشت فراهم آمده در استخوان . (منتهی الارب ). اندام . (مهذب الاسماء) (دهار) (غیاث اللغات ). اجزای کثیفه ٔ بدن حیوان
رسالغتنامه دهخدارسا. [ رَ ] (نف ) رسنده . (ناظم الاطباء). رسنده به چیزی . (آنندراج ). واصل . (آنندراج ) (فرهنگ نظام ). واصل شونده . که تواند رسید : اشکم رساست از ته دل میکند دع
تیغلغتنامه دهخداتیغ. (اِ) کارد تیز باشد و شمشیر. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 231). شمشیر. (برهان ) (اوبهی ) (فرهنگ فارسی معین ) (انجمن آرا). شمشیر و سیف و کارد و چاقو. (ناظم الاطبا
دندان فکندنلغتنامه دهخدادندان فکندن . [ دَ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) دندان ریختن : چو تیغ او شکند شیر شرزه را چنگال چو تیر او فکند پیل مست را دندان . امیرمعزی (از آنندراج ). || فرو
جهانسوزلغتنامه دهخداجهانسوز. [ ج َ ] (نف مرکب ) سوزنده ٔ جهان : حریص و جهانسوز و سرکش مباش ز خاک آفریدت چو آتش مباش . سعدی . || دشمن کش . کشنده ٔ خصم : خورشید چو تیغ از او جهانسوزپ