لغتنامه دهخدا
تورات . [ ت َ ] (اِخ ) توراة. توریة. اسفار پنجگانه ٔ موسی . معرب «تورة» عبری است و معنی آن شریعت و وصیت است که همه ٔ آن بر عهد قدیم اطلاق می شود. (از اقرب الموارد). کتاب موسی (ع ). (ناظم الاطباء). عهد عتیق . صورةالعتیقة. (ابن الندیم ). در عبری تورا نامی است که یهودان به قانون