کارطرازلغتنامه دهخداکارطراز. [ طَ ](نف مرکب ) آراینده و روبراه کننده ٔ کار : کار من آن به که این و آن نطرازندکآنکه مرا آفرید کارطراز است .خاقانی .
کارطرازفرهنگ فارسی عمیدروبهراهکنندۀ کار؛ کسی که کاری را روبهراه میکند: ◻︎ کار من آن بِه که این و آن نطرازد / کآن که مرا آفرید کارطراز است (خاقانی: ۸۲۹).