کاروان زن

kār[e]vānzan

معنی

۱. دزدی که به کاروان حمله‌کرده و اموال کاروانیان را غارت می‌کند.
۲. [مجاز] دلربا.

جست‌وجوی دقیق

کاروان زن

لغت‌نامه دهخدا

کاروان زن . [ کارْ / رِ زَ ] (نف مرکب ) دزدی که کاروان میزند. کسی که کاروان را لخت میکند : کرشمه کردنی بر دل عنان زن خمارآلوده چشمی کاروان زن . نظامی .ازین مشتی خیال کاروان زن

کاروان زن

فرهنگ فارسی عمید

۱. دزدی که به کاروان حمله‌کرده و اموال کاروانیان را غارت می‌کند.۲. [مجاز] دلربا.

جست‌وجوی هم‌آوا

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِخ ) دهی از دهستان منجوان بخش خدا آفرین شهرستان تبریز. در 17500 گزی جنوب خداآفرین و 16500 گزی شوسه ٔ اهر به کلیبر. کوهستانی و معتدل و دارای <span cla

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِخ ) رجوع به کادیجان و رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 شود.

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه سراب به اردبیل میان سیستان و صائین در 133800 گزی تبریز.

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِخ ) نام ناحیتی به بلوچستان .

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِ مرکب ) کاربان . (جهانگیری ). قافله . (برهان ) (غیاث ) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء). و رجوع به قافله شود. قیروان . (المعرب جوالیقی ج 2 ص 254). (منتهی

جست‌وجوی مشابه

کاروان زنی

لغت‌نامه دهخدا

کاروان زنی . [ کارْ / رِ زَ ] (حامص مرکب ) عمل کاروان زن . لخت کردن کاروانیان : و او را با خودبدزدی و کاروان زنی بردی . (از بختیارنامه چ وحید).

جست‌وجوی متن

کاروان شکن

عنان زن

لغت‌نامه دهخدا

عنان زن . [ ع ِ زَ ] (نف مرکب ) که عنان زند. که لگام و دهانه زند. || که رام و مطیع کند. که به اطاعت درآورد. که تسلیم کند : کرشمه کردنی بر دل عنان زن خمارآلوده چشمی کاروان زن .نظامی .

خمارآلوده

لغت‌نامه دهخدا

خمارآلوده . [ خ ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) چشم مخموری که حالت خماری از آن هویدا است . (از ناظم الاطباء). خمارآلوده : کرشمه کردنی بر دل عنان زن خمارآلوده چشمی کاروان زن . نظامی . || آ

جست‌وجوی هم‌آغاز

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِخ ) رجوع به کادیجان و رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 شود.

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه سراب به اردبیل میان سیستان و صائین در 133800 گزی تبریز.

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِخ ) نام ناحیتی به بلوچستان .

کاروان

جست‌وجوی هم‌قافیه

چراغ کاروان

چراغ کاروان . [ چ َ / چ ِ غ ِ کارْ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چراغی باشد که کاروانان بر چوبی بلند برافروزند تا واماندگان و مترددان بروشنائی آن بمأوای خود برسند بآسانی . (آنندراج ) : باشد از پروانه ٔ امرش درین خلوت

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِخ ) رجوع به کادیجان و رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 شود.

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه سراب به اردبیل میان سیستان و صائین در 133800 گزی تبریز.

کاروان

لغت‌نامه دهخدا

کاروان . [ کارْ / رِ ] (اِخ ) نام ناحیتی به بلوچستان .

درپیوند

بیشتر بدانید

کاروان زن

kār[e]vānzan

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا