کامبخشلغتنامه دهخداکامبخش . [ ب َ ] (اِخ ) فرزند کوچک عالمگیر از تیموریان هند. در سال 1077 هَ .ق . به دنیا آمد و از جانب پدرخود بحکومت دکن منصوب گردید و در سال 1119 هَ .ق . در جنگی که در حیدرآباد رخ داد بقتل رسید. (قاموس الاعلا
کامبخشفرهنگ نامها(تلفظ: kāmbaxš) (به مجاز) آنکه خواسته و آرزوی کسی را برآورده کند ، برآورندهی آرزوها ؛ به وصال رساننده.