کروشانلغتنامه دهخداکروشان . [ ک ُ ] (اِخ ) بر حسب نسخه ٔ شاهنامه ٔ چاپ پاریس کروشان زمین آن سوی مرز چاچ است : سپهدار ترکان از آن روی چاج نشسته به آرام بر تخت عاج بمرز کروشان زمین هرچه بودز برگ درخت وز کشت و درودبخوردند یکسر همه بار و برگ جهان را ه