کشتاولغتنامه دهخداکشتاو. [ ک َ ] (اِ) رقت و آن مغموم به غم مردم بودن و به قدر حال در خیر و صلاح آن کوشیدن باشد. (برهان ). شفقت و مهربانی و دلسوزی . (از ناظم الاطباء). || تعزیت و تسلیت . (ناظم الاطباء).
کشتگاهلغتنامه دهخداکشتگاه . [ ک ِ ] (اِ مرکب ) محل کشت . محل زراعت . محل فلاحت . مزرعه . محقله . (یادداشت مؤلف ) : دانه ای در کشتگاه عشق بی رخصت مچین کز بهشت آدم به یک تقصیر بیرون میرود.صائب .
کشتگاهلغتنامه دهخداکشتگاه . [ ک ُ ] (اِ مرکب ) محل کشتن . کشتنگاه . کشتارگاه . مسلخ . سلاخ خانه . (یادداشت مؤلف ). || مقتل .جای کشتن . || کنایه از میدان جنگ باشد.