کفش گر

کفش گر

فرهنگ فارسی عمید

(اسم، صفت) [قدیمی] kafšgar کفش‌دوز؛ کسی که کفش می‌دوزد.

زرینه کفش

لغت‌نامه دهخدا

زرینه کفش . [ زَرْ ری ن َ / ن ِ ک َ ] (اِ مرکب ) نوعی از کفش زرنگار. (ناظم الاطباء) : ز بس گونه گونه سنان و درفش سپرهای زرین و زرینه کفش . فردوسی .بیاور سپاه و درفش مراهمان تخت و زرینه کفش مرا. فردوسی .بزربافته جامه های بنفش به پای اندرون کرده زرینه ...

کفش محله

لغت‌نامه دهخدا

کفش محله . [ ک َ م َ ح َل ْ ل َ / ل ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش مینودشت شهرستان گرگان که 215 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

کفش ونوس

لغت‌نامه دهخدا

کفش ونوس . [ ک َ ش ِ وِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گیاهی است از تیره ٔ ثعلبها که در حدود 20 گونه از آن شناخته شده و در نواحی گرم و معتدل نیمکره ٔ شمالی می روید گلهایش نسبةً بزرگ و زیبا هستند و از این جهت جزو گیاهان زینتی بشمار می آیند. و وجه تسمیه ٔ ...

کفش کن

لغت‌نامه دهخدا

کفش کن . [ ک َ ک َ ] (اِ مرکب ) جایی که در آن کفشها را از پا در آورند و آنجا گذارند. (فرهنگ فارسی معین ). جایی در پیش مدخل زیارتگاهها برای بیرون کردن کفش . آستان . آستانه . آستان اطاق . آستانه ٔ اطاق . عتبه . پای ماچان . صف نعال . (یادداشت مؤلف ).

گیسوی کفش

لغت‌نامه دهخدا

گیسوی کفش . [ سو ی ِ ک َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آن مقدار از بند کفش یا جز آن که بر پا قرار گیرد و بر زمین ساید. (یادداشت مؤلف ): ذُؤابَةُ النعل ؛ گیسوی کفش . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). هِلال . (اقرب الموارد). هلال ؛ گیسوی کفش . (منتهی ال...

لنگه کفش

لغت‌نامه دهخدا

لنگه کفش . [ ل ِ گ َ / گ ِ ک َ ] (اِ مرکب ) یکی از دو تای کفش . یک تای از جفتی کفش . رجوع به لنگه شود.

گل کفش

لغت‌نامه دهخدا

گل کفش . [ گ ُ ل ِ ک َ ] (ترکیب اضافی ،اِ مرکب ) گلی که از ابریشم و گلابتون و مانند آن بر تیماج و سقلاّ ب کفش دوزند و هم از چوب سازند و در پاشنه ٔ کفش تعبیه کنند و گلهای عاج در آن پرچین نمایندو آنرا کوکب کفش نیز گویند. (آنندراج ) : هاله را از رشک نعل...

کفش دار

فرهنگ فارسی عمید

(اسم، صفت) kafšdār کسی که در زیارتگاه‌ها یا مجالس عمومی‌ کفش‌های مردم را نگه‌داری می‌کند.

کفش دوز

فرهنگ فارسی عمید

(اسم، صفت) kafšduz ۱. کسی که کفش می‌دوزد؛ کفش‌گر.۲. (اسم) ‹کفشدوزک› (زیست‌شناسی) حشرۀ کوچک سرخ‌رنگی که چهار بال دارد و دو بال ضخیم آن روی دو بال نازک قرار گرفته و از شته‌های درختان تغذیه می‌کند.

کفش دوزک

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) (زیست‌شناسی) kafšduzak = کفش‌دوز

کفش کن

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) kafškan جایی که در آن کفش‌ها را از پا درآورند.

car stop, wheel stop

کفش خط

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[حمل‌ونقل ریلی] 1. افزاره‌ای که برای جلوگیری از حرکت قطار در جلوی چرخ‌های آن گذاشته می‌شود 2. بخشی از خط در قطارهای شهری برای سوار و پیاده کردن مسافران

cast shoe

کفش گچ

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[ارتاپزشکی] پوششی کفش‌مانند بر روی گچ که امکان راه رفتن را، بی‌آسیب، فراهم می‌کند