لغتنامه دهخدا
خداآبادی . [ خ ُ ] (اِخ ) ابوالمکارم حمزةبن ابراهیم خداآبادی فرزند ابراهیم بن حمزه بود. با پدرش راه مکه پیش گرفت . چون پدر در مدینه وفات یافت . وی بخراسان آمد و سپس به ماوراءالنهر رفت و دوباره به خراسان برگشت و بنزد امام ابراهیم بن احمد مرورودی فقه آموخت . خداآبادی خوش سیرت و