لغتنامه دهخدا
کنارروزی . [ ک َ / ک ِ ] (اِ مرکب ) کوکبی که دیده شود بر عشاء. (از مفاتیح ). و بدین جای معنی پیدا شدن نیست زیرا که وقت پیدا شدن بهر شهری و بهر اقلیمی مخالف یکدیگر بود ولکن حدیست تشریق را نهاده و سپس ایشان را مُشَرّق خوانند و پارسیان گفتند کنا