لغتنامه دهخدا
کنسرتو. [ ک ُ س ِ ت ُ ] (ایتالیائی ، اِ) همراهی یک یا دو یا سه ساز که وظیفه ٔ اصلی را عهده دارند با ارکستر سمفونیک . کنسرتو با سمفونی فرقی چندان ندارد و دارای همان شکل سونات است . سازهایی که اکنون معمولاً در کنسرتو وظیفه ٔ تک نواز را به عهده می گیرند عبارتند از پیانو، ویولن ،