لغتنامه دهخدا
کوریولانوس . [ کُرْ ی ُ ] (اِخ ) یکی از سرداران روم بود که در سال 494 ق .م . شهر کوریولی از بلاد لاسیوم را فتح کرد و بدین واسطه شهرتی یافت و به طرفداری توانگران از تقسیم گندم میان فقیران روم ممانعت کرد و بدین سبب ملت او را به تبعید محکوم ساخت