کیبندهلغتنامه دهخداکیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف ) منحرف شونده . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ز اندرز موبد شکیبنده شد سر از راه سوداش کیبنده شد .ابوشکور بلخی (از یادداشت ایضاً).
کیبندهفرهنگ فارسی عمید۱. از راه برگردنده.۲. روگرداننده: ◻︎ ز اندرز موبد شکیبنده شد / سر از راه سوداش کیبنده شد (ابوشکور: شاعران بیدیوان: ۹۹).
شکیبندهلغتنامه دهخداشکیبنده . [ ش ِ /ش َ ب َ دَ / دِ ] (نف ) صبرکننده و تحمل نماینده . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از برهان ). قانع. صابر. صبور. شکیبا. بردبار. متحمل . (یادداشت مؤلف ) : زچرخ آن نیابی
ناشکیبندهلغتنامه دهخداناشکیبنده . [ ش ِ ب َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) بی قرار. بی تاب . که شکیبنده نیست . مقابل شکیبنده . رجوع به شکیبنده شود.
شکیبندهفرهنگ فارسی عمیدصبرکننده: ◻︎ تو در کنج کاشانه پنهان شوی / شکیبنده چون شخص بیجان شوی (نظامی۶: ۱۰۵۶).