گردآلودهلغتنامه دهخداگردآلوده . [ گ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) هر چیز غبارآلوده باشد. || کنایه از شخصی که اسباب و اموال دنیوی را حامل است . (برهان ).
گردآلوده سازلغتنامه دهخداگردآلوده ساز. [ گ َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) کسی که اسباب و اموال دنیوی دهد به کسی . (از برهان ).
گردآلودگیلغتنامه دهخداگردآلودگی . [ گ َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) اغبرار. خاک آلودگی . غبارآلودگی : تو گمان کردی که گردآلودگی در صفا غش کی هلد پالودگی . مولوی .و رجوع به گردآلود شود.
گردآلوده سازلغتنامه دهخداگردآلوده ساز. [ گ َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) کسی که اسباب و اموال دنیوی دهد به کسی . (از برهان ).
گردگن مویلغتنامه دهخداگردگن موی . [ گ َ گ ِ ] (ص مرکب ) اشعث .(دستور اللغه ٔ نطنزی ) (منتهی الارب ). گردآلوده موی .
گردزدگیلغتنامه دهخداگردزدگی . [ گ َ زَ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) گردآلوده شدن . دچار گرد گردیدن . مبتلا گردیدن انگور و یا میوه ٔ دیگر به گرده . رجوع به گرده شود.
غبراءلغتنامه دهخداغبراء. [ غ َ ] (ع ص ، اِ) زمین . (منتهی الارب ). ارض . و این مؤنث اغبر است و گاهی در نظم همزه ساقط شود. (غیاث ) (آنندراج ). || گردآلوده . ج ، غُبر. || کبک ماده . || زمین درخت ناک . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
گردآلوده سازلغتنامه دهخداگردآلوده ساز. [ گ َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) کسی که اسباب و اموال دنیوی دهد به کسی . (از برهان ).