گرگ

گرگ

لغت‌نامه دهخدا

گرگ . [ ] (اِخ ) منزل اول از شیراز تا دیه گرگ از نواحی شیراز است . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ). از فول نو تا دیه گرگ پنج فرسنگ ، از او تا شهر شیراز پنج فرسنگ . (نزهةالقلوب ص 185).

گرگ

لغت‌نامه دهخدا

گرگ . [ گ َ ] (اِخ ) دهی است از بخش شیب آب شهرستان زابل ، واقع در 14000شمال باختری سکوهه و 10000گزی شوسه ٔ زاهدان به زابل . هوای آن معتدل و دارای 300 تن سکنه است . آب آن از رودخانه ٔ هیرمند تأمین میشود. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو...

گرگ

لغت‌نامه دهخدا

گرگ . [ گ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان رستم آباد بخش رامهرمز شهرستان اهواز، واقع در 8 هزارگزی جنوب رامهرمز و 4 هزارگزی خاور راه اتومبیل رو رامهرمز به خف آباد. منطقه ای است گرمسیری و مالاریائی دارای 120 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ رامهرمز تأمین میشو...

گرگ

لغت‌نامه دهخدا

گرگ . [ گ َ ] (ص ) حیوانی را گویند که گر داشته باشد یعنی جرب داشته باشد و آن جوششی است با خارش بسیار. (برهان ) (آنندراج ). با اول مفتوح کسی را و چهارپائی را گویند که «گر» برآورده باشند. (جهانگیری ).

گرگ

لغت‌نامه دهخدا

گرگ . [ گ َ رَ ] (اِ) آن دو قطعه ریسمان باشد هر کدام به شکل چنبر که چهارسر آن را بهم متصل کرده اند به سقف آویزند و خربزه و یا هندوانه بدان بیاویزند (لهجه ٔ قزوین و گیلان ).

گرگ

لغت‌نامه دهخدا

گرگ . [ گ ُ ] (اِ) پارسی باستان ورکانا ، اوستایی وهرکه (گرگ )، پهلوی گورگ ، هندی باستان ورکه (گرگ )، ارمنی گل ، کاشانی ور، ورگ ، ورگ ، مازندرانی وُرگ ، کردی ورگ ، افغانی لوگ ، اُسّتی برق یا بیرق ، بیرنق ، بلوچی گورگ ، گورک ، یودغاورگ ، یغنابی ارک جان...

گرگ

لغت‌نامه دهخدا

گرگ . [ گ ُ ] (اِخ ) ده کوچکی ازبخش نصرت آباد شهرستان زاهدان ، واقع در 51000گزی جنوب باختری نصرت آباد و کنار شوسه ٔ زاهدان به بم . دارای 15 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

گرگ

لغت‌نامه دهخدا

گرگ . [ گ ُ ](اِ) بهیریا. (الفاظ الادویه ). بهیریا همان بلیله است که دوایی است قابض و طبیعت آن سرد و خشک است در دویم و سیم و معرب آن بلیلج است . رجوع به بلیله شود.

Lupus, Lup, Wolf

گرگ

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[نجوم] صورتی فلکی در نیمکرۀ جنوبی آسمان در جنوب صورت‌های میزان و عقرب

گرگ

واژگان مترادف و متضاد

ذئب

گرگ

فرهنگ فارسی عمید

(صفت) [قدیمی] garg =گَرگین

گرگ

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) [پهلوی: gurg] (زیست‌شناسی) gorg پستانداری وحشی، گوشت‌خوار و شبیه سگ اما از آن قوی‌تر و درنده‌تر که در موقع گرسنگی به چهارپایان و حتی به انسان حمله می‌کند.⟨ گرگ باران‌دیده: [مجاز] شخص مجرب، کارآزموده، سختی‌کشیده، و سردوگرم‌چشیده. Δ می...

گرگ

فرهنگ فارسی معین

(گُ) [ په . ] (اِ.) جانوریست پستان دار و گوشت خوار شبیه سگ اما بسیار خطرناک و وحشی با رنگ سفید، خاکستری ، خرمایی و صدایی زوزه مانند. ؛ ~ باران دیده کنایه از: آدم باتجربه و کهنه کار.

گرگ

دیکشنری فارسی به عربی

ذيب

گرگ

لهجه و گویش اصفهانی

تکیه ای: varg طاری: varg طامه ای: varg طرقی: varg کشه ای: varg نطنزی: gorg