گود افتادنلغتنامه دهخداگود افتادن . [ گ َ / گُو اُ دَ ] (مص مرکب ) به گودی فرورفتن ، چنانکه چشمان بیماری از لاغری و بیماری . به پستی و فروسوی گراییدن . رجوع به گود انداختن شود.
گوشلغتنامه دهخداگوش . (اِ) آلت شنوائی . عضوی که بدان عمل شنیدن انجام گیرد. معروف است ، و به عربی اُذُن گویند. (برهان ). اذن و آلت شنیدن در انسان و دیگر حیوانات و جزء خارجی مجرا
خذالغتنامه دهخداخذا. [ خ َ ] (ع مص )سست و کوفته گردیدن گوش و از بیخ گوش رو بصورت افتادن آن و آن در اسب و خر و خرگوش است و این یا از حیث خلقت است یا امری عارضی است . (از منتهی ا
مسموع افتادنلغتنامه دهخدامسموع افتادن . [ م َ اُ دَ ] (مص مرکب ) شنیده شدن . به گوش آمدن . مسموع شدن . مسموع گردیدن . و رجوع به مسموع شدن و مسموع گردیدن شود. || پذیرفته شدن : و اگر در آ
اختیار افتادنلغتنامه دهخدااختیار افتادن . [ اِ اُ دَ ] (مص مرکب ) انتخاب کردن کسی یا چیزی . مشمول انتخاب کسی شدن : آنگاه بازنمود که اختیار ما بر تو افتد. (تاریخ بیهقی ). بوالفتح رازی را
