گیسوفشانلغتنامه دهخداگیسوفشان . [ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ) افشاننده ٔ گیسو. آنکه گیس را افشانده باشد. گیسوافشانده . گیس افشانده شده . آنکه موی سر نابافته داشته باشد. آنکه موی گرد سر را رها کرده باشد. موی فرو آویخته در اطراف سر : تا قدمت
شب زنگیلغتنامه دهخداشب زنگی . [ ش َ ب ِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شب گیسوفشان . کنایه از شب تاریک باشد. (انجمن آرا).
دامنکشانلغتنامه دهخدادامنکشان . [ م َ ک َ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال کشیدن دامن . || متواضع فروتن . خاضع : ببارگاه تو دامنکشان رسید انصاف ز درگه تو گریبان دریده شدبیداد. خاقانی . || کنایه از رفتار بناز و خرام . (لغت محلی شوشتر). خرام