لغتنامه دهخدا
عیازر. [ ع َ زِ ] (ع اِ) گیاه که دون از عضاة و فوق از دِق ّ باشد. (منتهی الارب ). گیاهی خردتر از عضاة و بزرگتر از دق . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || چوبها. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). عیدان . (اقرب الموارد). || باقی مانده ٔ درخت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بقای