لغتنامه دهخدا
یتن . [ ی َ ] (ع مص ) نخست بیرون برآمدن پای کودک از شکم مادر وقت زادن . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). نخست برآمدن پای کودک از شکم مادر پیش از سر آن . یقال : خرج یتناً. (ناظم الاطباء). || (ص ) بچه که برعکس معمول تولد شود یعنی اول پای او بیرون آید. (غیاث اللغات ). کودک که نگونس