یقنعلی بقاللغتنامه دهخدایقنعلی بقال . [ ی َ ن َ ع َ ب َق ْ قا ] (اِ مرکب ) (شاید از: یقین + علی ) (اصطلاح عامیانه ) یغنعلی بقال . رجوع به یغنعلی بقال شود.
یقنعلی بقالفرهنگ فارسی معین(یَ نَ. بَ قُ) (اِ.) کنایه از آدم فقیر و بی اهمیت و کسی است که سرش به کلاهش نیرزد و ارزش اجتماعی نداشته باشد.
قنحللغتنامه دهخداقنحل . [ ق ُ ح ُ ] (ع اِ) بنده یا بنده ٔ بد. (منتهی الارب ). العبد کالقُنْحُل و قیل هو شر العبد. (اقرب الموارد).
کنعاللغتنامه دهخداکنعال . [ ک َ ] (ص ) بازی که سر و بدن خود را بلند کند چون شکار خود را بیند. || مردی که از پی زنان بلند شود. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ) (از فرهنگ شعوری ج 2 ص 250). || آزمند طعمه و شکار. (ناظم الاطباء). اشتی
یغنعلی بقاللغتنامه دهخدایغنعلی بقال . [ ی َ ن َ ب َق ْ قا ] (اِ مرکب ) یقنعلی بقال . یغنلی بیگ بقال . تعبیری به تمسخر از خود یا دیگری به مردی ناچیز و بی سروپا: مگر من یغنعلی بقالم ؟ (یادداشت مؤلف ).