لغتنامه دهخدا
په په . [ پ َه ْ پ َه ْ ] (اِ صوت ) کلمه ای است از توابع که در هنگام تحسین با حیرت آمیخته گویند. (برهان ). آفرین . زه .مخفف واه واه . (غیاث ). مکرر په . به به : روحانیان چو بینند ابکار فکر من په په زنند بر وی و نام خدا برند. <p class="autho