لغتنامه دهخدا
منیب . [ م ُ ] (ع اِ) باران جَود و نیکو بهاری . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). باران سودمند فراوان و نیکو بهاری . (ناظم الاطباء). || (ص ) بازگردنده به سوی حق و توبه کننده . (آنندراج ). بازگشت کننده به سوی خدا. (ناظم الاطباء). آنکه بهر چیزی باخدای گردد. (یادداشت