سرشویلغتنامه دهخداسرشوی . [ س َ ] (نف مرکب ،اِ مرکب ) آنکه سر را بشوید. شوینده ٔ سر. || سرتراش . (برهان ) (رشیدی ) (انجمن آرا) : خاک بر سر شاعری را کاشکی بودمی سرشوی یا نه پای باف . شمس فخری (از انجمن آرا).|| حجام . (برهان ) (انجمن
سرشویفرهنگ فارسی عمید۱. شویندۀ سر؛ کسی که سر دیگری را بشوید.۲. (اسم) نوعی گل سفید شبیه صابون که با آن سروتن را میشویند؛ گل سرشویی.