ابیملغتنامه دهخداابیم . [ اُب َی ْ ی ِ ] (اِخ ) یکی از دو شعب به نخلستان یمانیه . و شعب دیگر را اُبام گویند و میان این دو شعب کوهی است . و در منتهی الارب نام دوم را اُبَیمه آورده است .
عبملغتنامه دهخداعبم . [ ع ِب ْ ب َ ] (ع ص ) بلندبالا تن دار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). رجوع به عبام شود.