خواندلغتنامه دهخداخواند. [ خوا / خا ] (اِ) خداوند را گویند. (فرهنگ جهانگیری ). خواجه . (مجالس النفایس ). || (ص ) تند. تیز. (فرهنگ جهانگیری ).
خواندگویش اصفهانی تکیه ای: bešxund طاری: bešxund طامه ای: boyxund طرقی: ârešxund کشه ای: bešxund نطنزی: ârešxund
خواندگویش خلخالاَسکِستانی: bəxandəš دِروی: bə.xand.əš شالی: bəxandəš کَجَلی: bâ.hând.eš کَرنَقی: bəxândəšə کَرینی: bəxândəšə کُلوری: bəxadaəš گیلَوانی: bândəš لِردی: bəxândəš