آجللغتنامه دهخداآجل . [ ج َ / ج ُ ] (اِ) بادی که با آواز از گلو برآید. آروغ . فوز. باد گلو. رجک . جشا. رغ : ناخوشی های دهر را بالکل بایدت خورد و نازدن آجل . روزبهان .بسته دایم دهان خویش از بخل <br
آجللغتنامه دهخداآجل . [ ج ِ ] (ع ص ، اِ)بامهلت . دیرنده . تأخیرکننده . ضد عاجل : عاجل نبود مگر شتابنده هرگز نرود ز جای خویش آجل . ناصرخسرو. || دیر، مقابل زود : بدین زودی ندانستم که ما راسفر باشد بع
حجل حجللغتنامه دهخداحجل حجل . [ ح َ ج َ ح َ ج َ ] (ع صوت مرکب ) کلمه ای که بدان گوسفندان را زجر کنند و یا برخیزانند برای دوشیدن . (منتهی الارب ).
حجللغتنامه دهخداحجل . [ ح ِ ج ِ / ح ِ ج ِل ل ] (ع اِ) بند. پای بند که بر پای نهند. (ناظم الاطباء). پای برنجن . خلخال . (منتهی الارب ). ج ، احجال و حجول .
آجلهلغتنامه دهخداآجله . [ ج ِ ل َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث آجل . || آن جهان . (مهذب الاسماء). آخرت . || هرچه بامهلت باشد.
آجلهلغتنامه دهخداآجله . [ ج ِ ل َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث آجل . || آن جهان . (مهذب الاسماء). آخرت . || هرچه بامهلت باشد.
زآجللغتنامه دهخدازآجل . [ زَ ج ِ ] (ع ص ) ضعیف . (از اقرب الموارد). مرد سست اندام و ضعیف . (منتهی الارب ). رجوع به زئجیل شود.
مآجللغتنامه دهخدامآجل . [ م َ ج ِ ] (ع اِ) ج ِ مَأجَل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مأجل شود.