اسغدهلغتنامه دهخدااسغده . [ اَ س َ دَ / دِ ] (ن مف ) ساخته و آماده و مهیا. (برهان ). آسغده . (مؤید الفضلاء). رجوع به آسغده شود.
سغدهلغتنامه دهخداسغده . [ س َ دَ / دِ ] (ن مف ) به معنی آسغده است که آماده و مهیا باشد. (برهان ) (رشیدی ) (آنندراج ). رجوع به آسغده شود.
اسفدلغتنامه دهخدااسفد. [ اَ ف َ ] (اِ) هیزم نیم سوخته . کذا فی المحمودی . (شعوری ). این کلمه مصحف اسغده و آسغده است .
ناآسغدهلغتنامه دهخداناآسغده . [ س َدَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مقابل آسغده . ناساخته . نابسیجیده . غیر مهیا. || فراهم نشده . پراکنده .
آسغدنلغتنامه دهخداآسغدن . [ س ُ دَ ] (مص ) (از: آ، نا + سغدن ، سختن ) نیمه سوختن . رجوع به آسغده و بسغده و بسغدن شود.