آغندهلغتنامه دهخداآغنده . [ غ َ دَ / دِ ] (ن مف ) آکنده : دل ز مهر جهانیان کنده وآنگه از مهر دوست آغنده . امیرخسرو.- دل آغنده ؛ غمین . غمگن . حزین .- || مصمم . جازم <spa
آغندهلغتنامه دهخداآغنده . [ غ ُ دَ / دِ ] (اِ) پنبه ٔ پیچیده و گردکرده باشد ریشتن را. کلوچ . باغنده . پاغنده . غنده . غندش . || نوعی از عنکبوت زهردار. رتیلا. رُتیل . غنده .
آغندهفرهنگ فارسی عمیدآکنده؛ انباشته: ◻︎ دل ز مهر جهانیان کنده / وآنگه از مهر دوست آغنده (امیرخسرو: لغتنامه: آغنده).
آغندهفرهنگ فارسی عمید۱. گلولۀ پنبه؛ پنبۀ زدهشده و گلولهکرده برای ریسیدن.۲. نوعی عنکبوت زهردار؛ رتیل.
آغندهفرهنگ فارسی معین(غَ دِ) ( اِ.) 1 - گلولة پنبه ، پنبه گلوله کرده برای ریسیدن . 2 - نوعی از عنکبوت زهردار، رتیلا، رتیل .
پاغندهلغتنامه دهخداپاغنده . [ غ ُ / غ َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) پنبه ٔ برپیچیده بودکه زنان ریسند. (فرهنگ اسدی نسخه ٔ خطی نخجوانی ). کلوچ پنبه . آن پنبه که حلاج گرد کرده باشد. پنبه ٔ گلوله کرده بود. (نسخه ای از فرهنگ اسدی ). آن پنب
پاغندهفرهنگ فارسی معین(غُ دِ) (اِ.) 1 - گلوله از هر چیزی مانند: پنبه ... 2 - پنبة زده شده و گلوله کرده .
دل آغندهلغتنامه دهخدادل آغنده . [ دِغ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مصمم . جازم . || غمین . حزین . رجوع به ترکیب دل آغنده ذیل آغنده شود.
دل آغندهلغتنامه دهخدادل آغنده . [ دِغ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مصمم . جازم . || غمین . حزین . رجوع به ترکیب دل آغنده ذیل آغنده شود.
کجینلغتنامه دهخداکجین . [ ک َ ] (ص نسبی ، اِ) منسوب به کج . هر چیز که از کج ساخته باشند. (ناظم الاطباء). از کژ (کج ) که ابریشم فرومایه است . || بر گستوانی باشد که درون آن بجای پنبه ابریشم کج آغنده باشند و در روز جنگ پوشند و اسب را نیز پوشانند. (برهان ). کجیم . (از آنندراج ).بر گستوان باشد که
دل آگندهلغتنامه دهخدادل آگنده . [ دِ گ َ دَ / دِ ](ن مف مرکب ) آگنده دل . دل آکنده . دل آغنده . دل پر. که دل او از دیگری آکنده از کین یا قهر باشد : شوند آگه ازمن که بازآمدم دل آگنده و کینه ساز آمدم . فردوسی .<
رتیللغتنامه دهخدارتیل . [ رُ ت َ / ت ِ ] (اِ) عنکبوت درشت و کوتاه پای که گویند قسمتی از آنها گزنده است و سمی مهلک دارد. رتیلاء. رتیلا. دیلمک . گال . غنده . خایه گیر. خایه گیرک . باژ. آغنده . انگورک . دلمه . دلمک . (یادداشت مرحوم دهخدا). مأخوذ از رتیلای تازی
مبارلغتنامه دهخدامبار. [ م َ / م ُ ] (اِ) روده ٔ گوسفند باشد که آن را از گوشت وبرنج و مصالح پر کنند و پزند و به عربی عصیب گویند.(برهان ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ). روده ٔ گوسفند یا بز باشد که با برنج و قیمه آغنده بپزند و آن را به تازی عصیب خوانند. (جهانگیر
پاغندهلغتنامه دهخداپاغنده . [ غ ُ / غ َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) پنبه ٔ برپیچیده بودکه زنان ریسند. (فرهنگ اسدی نسخه ٔ خطی نخجوانی ). کلوچ پنبه . آن پنبه که حلاج گرد کرده باشد. پنبه ٔ گلوله کرده بود. (نسخه ای از فرهنگ اسدی ). آن پنب
دل آغندهلغتنامه دهخدادل آغنده . [ دِغ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مصمم . جازم . || غمین . حزین . رجوع به ترکیب دل آغنده ذیل آغنده شود.