آهنینلغتنامه دهخداآهنین . [ هََ ] (ص نسبی ) (از پهلوی آسی نان ) منسوب به آهن . از آهن : صف دشمن ترا ناستد پیش ور همه آهنین ترا باشد. شهید بلخی .آنجا که پتک باید خایسک بیهده ست گوز است خواجه سنگین مغز، آهنین سفال . <p class="
در آهنینلغتنامه دهخدادر آهنین . [ دَ رِ هََ ] (اِخ ) یا در بند آهنین ، باب الحدید عربی ، نامی که در ممالک شرق اسلامی به بعضی گردنه ها اطلاق میشد. معروفترین آنها گردنه ای است در ماوراءالنهرنزدیک جاده ٔ قدیم سمرقند به ترمذ. شوان تسانگ که در630 م . از آن گذشت شرح مخ
قبای آهنینلغتنامه دهخداقبای آهنین . [ ق َ ی ِ هََ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جبه ٔ آهنین . (ناظم الاطباء).
آهنینهلغتنامه دهخداآهنینه . [ هََ نی ن َ / ن ِ ](ص نسبی ) آهنین . منسوب به آهن . از آهن : بدیماه ار ایدون که خواهد خدای بپوشم برزم آهنینه قبای . فردوسی . || (اِ مرکب ) آلات آهنین . آنچه از آهن کنند ا
آهنینهفرهنگ فارسی عمید[قدیمی] ظرف آهنی: ◻︎ همیشه تا نجهد ز آهنینه مرزنجوش / همیشه تا ندمد ز آبگینه سیسنبر (فرخی: ۱۱۹).
در آهنینلغتنامه دهخدادر آهنین . [ دَ رِ هََ ] (اِخ ) یا در بند آهنین ، باب الحدید عربی ، نامی که در ممالک شرق اسلامی به بعضی گردنه ها اطلاق میشد. معروفترین آنها گردنه ای است در ماوراءالنهرنزدیک جاده ٔ قدیم سمرقند به ترمذ. شوان تسانگ که در630 م . از آن گذشت شرح مخ
قبای آهنینلغتنامه دهخداقبای آهنین . [ ق َ ی ِ هََ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جبه ٔ آهنین . (ناظم الاطباء).
آهنین پنجهلغتنامه دهخداآهنین پنجه . [ هََپ َ ج َ / ج ِ ] (ص مرکب ) قوی پنجه . پرزور : یکی آهنین پنجه در اردبیل همی بگذرانید بیلک ز بیل .سعدی .
آهنین دللغتنامه دهخداآهنین دل . [ هََ دِ ] (ص مرکب ) شجاع . || قسی . بی رحم . نامهربان . سنگدل . آهن دل : آهنین دل بین که سنگ خاره از وی وام خواهدسخت تر زآن دل دل من کز چنین دل کام خواهد.؟
آهنینهلغتنامه دهخداآهنینه . [ هََ نی ن َ / ن ِ ](ص نسبی ) آهنین . منسوب به آهن . از آهن : بدیماه ار ایدون که خواهد خدای بپوشم برزم آهنینه قبای . فردوسی . || (اِ مرکب ) آلات آهنین . آنچه از آهن کنند ا
آهنین چنگالفرهنگ فارسی عمیدآهنینپنجه؛ قویپنجه؛ پرزور: ◻︎ سستبازو به جهل میفگند / پنجه با مرد آهنینچنگال (سعدی: ۱۷۸).
در آهنینلغتنامه دهخدادر آهنین . [ دَ رِ هََ ] (اِخ ) یا در بند آهنین ، باب الحدید عربی ، نامی که در ممالک شرق اسلامی به بعضی گردنه ها اطلاق میشد. معروفترین آنها گردنه ای است در ماوراءالنهرنزدیک جاده ٔ قدیم سمرقند به ترمذ. شوان تسانگ که در630 م . از آن گذشت شرح مخ
قبای آهنینلغتنامه دهخداقبای آهنین . [ ق َ ی ِ هََ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جبه ٔ آهنین . (ناظم الاطباء).
جان آهنینلغتنامه دهخداجان آهنین . [ ن ِ هََ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از بی رحم و سخت جان و دلاور باشد و آنرا آهن جان و آهنی جگر نیز خوانند. (آنندراج ) : سرکشان گر پیش او آرند جان آهنین زآتش سیماب گون تیغش رخ زرین برند.مختاری (از آنندراج
صندوق آهنینلغتنامه دهخداصندوق آهنین . [ ص َ ق ِ هََ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) صندوقی که از آهن ساخته باشند.