آوازه خوان

'āvāzexān

معنی

‹آوازخوان›
۱. کسی که پیشه‌اش آوازه‌خوانی است؛ خواننده.
۲. کسی که آواز خوب دارد و به همراه آهنگ خوب می‌خواند.

جست‌وجوی دقیق

آوازه خوان

لغت‌نامه دهخدا

آوازه خوان . [زَ / زِ خوا / خا ] (نف مرکب ) آنکه شغلش خواندن آواز است . مُغنی . خواننده . قوال . خنیاگر. || مغنیه . مطربه . عالمه . قینه (چون خواننده زن باشد).

آوازه خوان

فرهنگ فارسی عمید

‹آوازخوان›۱. کسی که پیشه‌اش آوازه‌خوانی است؛ خواننده.۲. کسی که آواز خوب دارد و به همراه آهنگ خوب می‌خواند.

آوازه خوان

فرهنگ فارسی معین

( ~. خا) (ص فا. ص مر.) کسی که آواز خواند، خوانندة حرفه ای .

جست‌وجوی هم‌آوا

آوازه

آوازه . [ زَ ] (اِخ ) نام دژی بترکستان که پرموده پسر ساوه شاه گنج خویش در آن نهفت و پس از شکست یافتن از بهرام چوبینه در آن تحصن جست : دژی داشت پرموده آوازه نام از آن دژ بدی ایمن و شادکام چو کین پدر در دلش تازه شداز آنجایکی سوی آوازه شد.

آوازه

لغت‌نامه دهخدا

آوازه . [ زَ / زِ ] (اِ) آوا. آواز. صوت : دل چو خم چند برآوازه نهی ناید آواز جز از خم ّ تهی . جامی .مشو غافل ز گردیدن که روزی در قدم باشدهمین آوازه می آید ز سنگ آسیا بیرون .<br

آوازه

فرهنگ فارسی عمید

۱. صیت؛ شهرت: ◻︎ به نیکی و بدی آوازه در بسیط جهان / سه کس برند رسول و غریب و بازرگان (سعدی: ۷۵۱).۲. بانگ؛ صوت.۳. نغمه.

ایوازه

لغت‌نامه دهخدا

ایوازه . [ زَ/ زِ ] (ص ) آراسته و پیراسته . رجوع به ایواز شود.

آوازه

publicity

واژه‌های مصوب فرهنگستان

توجه جلب‌شده به یک فرد یا سازمان یا محصول ازطریق رسانه‌ها، در هنگام وقوع که یک رویداد موردتوجه مردم که ممکن است موجب حسن‌شهرت آن فرد یا سازمان یا محصول شود

جست‌وجوی مشابه

آوازه خوانی

لغت‌نامه دهخدا

آوازه خوانی . [ زَ / زِ خوا / خا ] (حامص مرکب ) عمل وشغل آوازه خوان . تغنی . خوانندگی . قوّالی . خنیاگری .

جست‌وجوی متن

مغنی

فرهنگ فارسی عمید

آوازه‌خوان؛ مطرب؛ سرود‌گوینده.

پاتر

فرهنگ فارسی عمید

۱. زن آوازه‌خوان.۲. رقاصه.

chorister

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کورستر، اوازه خوان جزو دسته خوانندگان

غناگر

فرهنگ فارسی معین

( ~ . گَ) [ ع - فا. ] (ص مر.) آوازه - خوان .

دمکش

فرهنگ فارسی معین

(دَ کِ) (ص فا.) 1 - کمک آوازه خوان ، کسی که پس از آوازه خوان دیگر آواز خواند تا او نفسی تازه کند. 2 - تشکچه ای که برای دم کشیدن برنج بر روی دیگ می گذارند.

جست‌وجوی هم‌آغاز

آوازه

لغت‌نامه دهخدا

آوازه

لغت‌نامه دهخدا

آوازه

فرهنگ فارسی عمید

آوازه

publicity

واژه‌های مصوب فرهنگستان

آوازه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

celebrity, fame, hearsay, honor, image, luster, name, popularity, prestige, prominence, renown, reputation, repute, reverberation

جست‌وجوی هم‌قافیه

شش آوازه

لغت‌نامه دهخدا

شش آوازه . [ ش َ / ش ِ زَ / زِ ] (ص مرکب ) بلندآوازه . (یادداشت مؤلف ). || (اِ مرکب ) (اصطلاح موسیقی ) شهناز. گردانیه . گَوَشت . سلمک . مایه . نوروز. (یادداشت مؤلف ). رجوع به مترادفات کلمه شود.

سرآوازه

لغت‌نامه دهخدا

سرآوازه . [ س َ زَ / زِ ] (اِمرکب ) نوعی از خوانندگی پیش از نغمه که آن را در عرف هند آلاپ گویند. (آنندراج ) (بهار عجم ) : لب از صوت تعریف او تازه بادز وصفش ترنم سرآوازه باد.ملاطغرا (از آنن

فلک آوازه

لغت‌نامه دهخدا

فلک آوازه . [ ف َ ل َ زَ / زِ ] (ص مرکب ) (مرکب از دو اسم ) آنچه آوازه اش به فلک رسد،یا مانند فلک مشهور باشد. بسیار مشهور : خواجه دل عهد مرا تازه کردنام نظامی فلک آوازه کرد.نظامی .

کهن آوازه

لغت‌نامه دهخدا

کهن آوازه . [ ک ُ هََ / هَُ زَ / زِ ] (ص مرکب ) که آوازه ای قدیم دارد. که شهرتی دیرین دارد : پیشتر از جنبش این تازگان نوسفران و کهن آوازگان .نظامی .<b

آوازه

لغت‌نامه دهخدا

درپیوند

بیشتر بدانید

آوازه خوان

'āvāzexān

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به ترکی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مصوب فرهنگستان

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا