لغتنامه دهخدا
گورآوند. [ گو، وَ ] (اِ مرکب ) گویند آوندی بوده است از سنگ به صورت گاوی و جن را در جایی به خاک کرده بودند، در زمان حسین جدّ بدربن حسنویه آن را بیافتند و پیش حسین بردند، معلوم شد که گورآوند است . و حسین در آن شراب می آشامید و خاصیت اوآن بود که هر مقدار بیشتر از آن شراب خوردندی