درآویزندهلغتنامه دهخدادرآویزنده . [ دَ زَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) آویزنده ؛ دیمری ؛ تیزدهن بزرگ ذات درآویزنده به مردم و جز آن . (منتهی الارب ). و رجوع به درآویختن شود.
درخت آویزلغتنامه دهخدادرخت آویز. [ دِ رَ ] (نف مرکب ) درخت آویزنده . || (ن مف مرکب ) آویخته از درخت . || (اِ مرکب ) ضُوَع . شوکی . مرغ شب . (زمخشری ).
متناشبلغتنامه دهخدامتناشب . [ م ُ ت َ ش ِ ] (ع ص ) فراهم شونده و در یکدیگر آویزنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب )(از اقرب الموارد). پیوسته و متصل و درهم آویخته و درهم درآمده . (ناظم الاطباء). و رجوع به تناشب شود.
گوشتاویزلغتنامه دهخداگوشتاویز. (نف مرکب ) آویزنده ٔ گوشت . || (اِ مرکب ) قناره . (زمخشری ). معلاق . (تفلیسی ). چنگک دکان قصابی . کنار. || جایی که گوشت در آن فروشند. (آنندراج از فرهنگ فرنگ ). بازار گوشت فروشان . (ناظم الاطباء).
درآویزندهلغتنامه دهخدادرآویزنده . [ دَ زَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) آویزنده ؛ دیمری ؛ تیزدهن بزرگ ذات درآویزنده به مردم و جز آن . (منتهی الارب ). و رجوع به درآویختن شود.
