لغتنامه دهخدا
باطس . [ طِ ] (اِ) به یونانی میوه ای است که توت سه گل خوانند و به عربی ثمرةالعلیق گویند و درخت آن را سه گل نامند اگر برگ و بار آن را با هم بجوشانند خضابی باشد جهت موی ریش و گیسو و امثال آن . (برهان ). نوعی از عُلّیق . (ترجمه ٔ ابن بیطار به فرانسه ج