ایسانلغتنامه دهخداایسان . [ اَ ] (اِ) گوشه ٔ عالم مابین مشرق و شمال و ظاهراً این لفظ هندی است . (غیاث اللغات ).
موسنلغتنامه دهخداموسن . [س ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از ایسان . چاهی که بوی بد آن بیهوشی آورد. (ناظم الاطباء). و رجوع به موسنة شود.
ایسانلغتنامه دهخداایسان . (ع مص ) (از «وس ن ») بیهوش کردن بوی چاه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || (اِ) مردم . ج ، ایاسین . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی ).
آیسلغتنامه دهخداآیس . [ ی ِ ] (ع ص ) ناامید. نومید. نمید. مأیوس . قانط. قنوط : بود شخصی عالمی قطبی کریم اندر آن منزل که آیس شد ندیم . مولوی .چونکه قبضی آیدت ای راهروآن صلاح تست آیس دل مشو. مولوی .<br