اباللغتنامه دهخداابال . [ اُب ْ با ] (ع ص ،اِ) ج ِ آبِل ، به معنی استاد و دانا بچرانیدن شتر. || اشتری که به گیاه تر کفایت کند از آب .
حبائللغتنامه دهخداحبائل . [ ح َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ حِبالة. دامهای صیادان ، و در حدیث است : النساء حبائل الشیطان ؛ زنان پایدامهای دیو باشند. و صاحب غیاث اللغات معنی رسنها و پابندهانیز به کلمه داده است : دام حبائل را (؟) جهان نام نهاده اند. (جهانگشای
حباللغتنامه دهخداحبال . [ ح َ ] (اِخ ) دهی از دهستان نهرهاشم بخش مرکزی شهرستان اهواز در 33هزارگزی جنوب باختری اهواز و چهارهزارگزی باختر راه آهن اهواز - خرمشهر. دشت . گرمسیر. سکنه 75 تن شیعه ٔ فارس و عرب . آب آن از چاه ، محصول
حباللغتنامه دهخداحبال . [ ح َ ] (اِخ ) نام یکی از روستاهای وادی موسی از حبال سراة واقع در نزدیکی کرک شام . (معجم البلدان ).
حباللغتنامه دهخداحبال . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) ابراهیم . حافظ و امام محدث بزرگ مصر، مکنی به ابواسحاق بن سعیدبن عبداﷲ نعمانی بالموالاة. مولد او بسال 391 هَ . ق . و از عبدالغنی بن سعید و ابن نظیف روایت دارد. و ابوبکربن عبدالباقی از او روایت کند. و ابن ناصر حافظ ا
حباللغتنامه دهخداحبال . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) ابواسحاق . (منتهی الارب ). محدث مصر و حافظها فی زمن الفاطمیین . (تاج العروس ). رجوع به حبال ابراهیم شود.
ابالبلغتنامه دهخداابالب . [ ] ( ) این صورت در مؤیدالفضلاء به نقل از قنیه آمده است به معنی اقطاع یافتن ، و صاحب قنیه گوید ندانم از چه زبان است .
ابالخلغتنامه دهخداابالخ . [ اَ ل ِ ] (اِخ ) ج ِ بلیخ برخلاف قیاس ، و بلیخ نام نهریست به رقّه ٔ بغداد.
مبالاةلغتنامه دهخدامبالاة. [ م ُ ] (ع مص ) (از «ب ل ی »)التفات کردن و باک داشتن . ما ابالیه و به بالاً و بالة و بلاء و مبالاة.التفات نمی کنم و باک نمی دارم و کذلک لم ابال و لم ابل و لم ابل بکسر لام . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
شاغرلغتنامه دهخداشاغر. [ غ ِ ] (ع اِ) نام گشنی از شتران . (منتهی الارب ). فحل من آبال العرب . (اقرب الموارد). || (ص ) بلد شاغر؛ بعید من الناصر و السلطان . (اقرب الموارد). مکان شاغر؛ جای خالی از مانع و نگهبان . (ناظم الاطباء). رجوع به شاغره شود.
ابللغتنامه دهخداابل . [ اِ ب ِ / اِ ] (ع اِ) نامی است جمله اشتران را. (مهذب الاسماء). اشتران بیش از دو. (جمع بی مفرد یا اسم جنس باعتبار وضع نه استعمال ). ج ، آبال : محقق همان بیند اندر ابل که در خوبرویان چین و چگل . <p cla
ابابیللغتنامه دهخداابابیل . [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اِبال و اِباله و اَباله و ابّیل و ابّول و ایبال . و نیز گفته اند این کلمه جمعی است بی واحد. دسته های پراکنده . گروههای متفرق . دسته دسته . گروه گروه . - طیر ابابیل ؛ گله های مرغان . جفاله جفاله . ابوعبیده گوید واحد آ
ابالبلغتنامه دهخداابالب . [ ] ( ) این صورت در مؤیدالفضلاء به نقل از قنیه آمده است به معنی اقطاع یافتن ، و صاحب قنیه گوید ندانم از چه زبان است .
ابالخلغتنامه دهخداابالخ . [ اَ ل ِ ] (اِخ ) ج ِ بلیخ برخلاف قیاس ، و بلیخ نام نهریست به رقّه ٔ بغداد.
کاباللغتنامه دهخداکابال . (اِخ ) قباله . قبالا . قبله . در عبری بمعنی سنت و روایت . شرح و تفسیررمزی تورات در نزد یهودیان که از عهد آدم یا ابراهیم ببعد توسط گروهی از مطلعان جمع و تدوین شده است .
کاستاباللغتنامه دهخداکاستابال . (اِخ ) شهری در مسیر اسکندر در حرکت از کیلیکیه . (ایران باستان ج 2 ص 1301).
ناباللغتنامه دهخدانابال . (اِخ ) مردی بوده است در عهد داود پیغمبر. درقاموس کتاب مقدس آمده است : نابال (به معنی احمق ) مردی توانگر بوده که مواشی وی سه هزار گوسفند و هزار بزدر کرمل بود و هنگامی که وی مشغول چراندن گوسفندان خود بود داود بنزد وی فرستاده از احوالات سلامتی وی باز پرسید در ضمن با نهای
هراباللغتنامه دهخداهرابال . [ هََ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بیضاء بخش اردکان شهرستان شیراز، واقع در 54 هزارگزی جنوب خاوری اردکان . جلگه ای معتدل و دارای 375 تن سکنه است . محصول عمده اش غله ، چغندر و حبوبات و کار مردم زراعت است
