ابطحی

'abtahi

معنی

از القاب پیامبر اسلام: ◻︎ شعر حسان‌بن ثابت را به خوش‌طبعی شنود / پادشاه دین رسول ابطحی خیرالانام (سوزنی: ۲۶۶).

جست‌وجوی دقیق

ابطحی

لغت‌نامه دهخدا

ابطحی . [ اَ طَ ] (ص نسبی ) منسوب به ابطح . از قریش ابطح و بطاح . مقابل قریش ظاهری و قریش ظواهر. - سید ابطحی ؛ از القاب رسول (ص ) است .

ابطحی

فرهنگ فارسی عمید

از القاب پیامبر اسلام: ◻︎ شعر حسان‌بن ثابت را به خوش‌طبعی شنود / پادشاه دین رسول ابطحی خیرالانام (سوزنی: ۲۶۶).

جست‌وجوی هم‌آوا

حبتة

لغت‌نامه دهخدا

حبتة. [ ح َ ت َ ] (اِخ ) بنت مالک . صحابیه است . و قاضی ابویوسف شاگرد ابوحنیفه ٔ نعمان از اولاد او است .

حبطه

حبطه . [ ح َ ب َ طَ ] (اِخ ) فرزند فرزدق شاعر است . ابن قتیبة دینوری سه فرزند به نام سبطة و لبطة و حبطة به فرزدق نسبت داده و مادر ایشان را «نوار» نامیده است . و محشی کتاب نام مادر را از دیوان فرزدق (چ اروپا ص 182) طیبة، دخت عجاج مجاشعی نقل کر

حبطه

لغت‌نامه دهخدا

حبطه . [ ح َ طَ ] (ع اِ) نیمه ٔ آب باقی ، و بعضی خبطه با خاء معجمه گفته اند.

هبتة

لغت‌نامه دهخدا

هبتة. [ هََ ت َ ] (ع اِمص ) سستی و ضعف : فی عقله هبتة؛ یعنی ضعف . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || حمق و نادانی : و فیه هبتة؛ یعنی نادان است . (معجم متن اللغة). غفلت و بی خبری . (معجم متن اللغة). || (اِ) یک بار. یک دفعه . (اقرب الموارد).

هبطة

لغت‌نامه دهخدا

هبطة. [ هََ طَ ] (ع اِ) زمین هموار پست . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (معجم متن اللغة) (تاج العروس ). هم فی هبطة من الارض ؛ یعنی زمین پست هموار. زهدة. (از اقرب الموارد). || یک بار. مرة. (اقرب الموارد).

جست‌وجوی متن

تهامی

لغت‌نامه دهخدا

تهامی . [ ت َ / ت ِ ] (ص نسبی ) منسوب است به تهامة. یقال : رجل تهامی و تهام و قوم تهامون ... . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). منسوب به تهامة. (از المنجد) (یادداشت بخط مرحوم دهخدا): رسول ابطحی و تهامی . رسول قرشی ، مکی ، مدنی ، ابطحی ، تهام

خیرالانام

لغت‌نامه دهخدا

خیرالانام . [ خ َ ی ْ رُل ْ اَ ] (اِخ ) لقب رسول خدا صلوات اﷲ علیه است : شعر حسان بن ثابت را به خوشطبعی شنودپادشاه دین رسول ابطحی خیرالانام . سوزنی .|| لقب اَعْرَج . (یادداشت بخط مؤلف ).

خوش طبعی

لغت‌نامه دهخدا

خوش طبعی . [ خوَش ْ / خُش ْ طَ ] (حامص مرکب ) مزاح . فکاهت . طیبت . شوخی . مطایبه . مفاکهة. دعابه . مداعبه . لاغ . || خوشدلی . خوشحالی : شعر حسان بن ثابت را به خوش طبعی شنودپادشاه دین رسول ابطحی خیرالانام .

اروی

لغت‌نامه دهخدا

اروی . [ اَ وا ] (اِخ ) بنت عبدالمطلب خاله ٔ رسول اﷲ (ص ). صحابیه و شاعره بود. این دو بیت از مرثیه ای است که در رثاء پدر خویش عبدالمطلب سروده :بکت عینی و حق ّ لها البکاءعلی سمح سجیته الحیاءعلی سهل الخلیفة ابطحی ّکریم الخیم نیته العلاء. (ق

شنودن

لغت‌نامه دهخدا

شنودن . [ ش َ / ش ِ / ش ُ دَ ] (مص ) اشنودن . شنیدن . استماع . اصغاء. گوش کردن . گوش دادن . گوش داشتن . سماع . شنفتن . نیوشیدن . (یادداشت مؤلف ) : توانگر به نزدیک زن خفته بودز

درپیوند

بیشتر بدانید

ابطحی

'abtahi

معنی

جست‌وجوی دقیق

ابطحی

لغت‌نامه دهخدا

ابطحی

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

حبتة

لغت‌نامه دهخدا

حبطه

لغت‌نامه دهخدا

حبطه

لغت‌نامه دهخدا

هبتة

لغت‌نامه دهخدا

هبطة

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

تهامی

لغت‌نامه دهخدا

خیرالانام

لغت‌نامه دهخدا

خوش طبعی

لغت‌نامه دهخدا

اروی

لغت‌نامه دهخدا

شنودن

لغت‌نامه دهخدا