لغتنامه دهخدا
ابن ربن . [ اِ ن ُ رَب ْ ب َ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن سهل ربن طبری . طبیب یهودی . ربن که بدو منسوب است لقب سهل است که از احبار یهود بود و ابن ربن علی به طبرستان در خدمت ولاة آنجا از قبیل مازیاربن قارن و دیگران بسر میبرد و علم حکمت و طبیعیات آموخته بود و بواسطه ٔ فتنه ای که در