ابهرلغتنامه دهخداابهر. [ اَ هََ ] (اِخ ) شهرکیست از نواحی اصفهان و عده ای از فقها و محدثین بدانجا منسوبند و برای رجال این شهر رجوع به معجم البلدان یاقوت در کلمه ٔ ابهر و منتهی الارب و قاموس شود.
ابهرلغتنامه دهخداابهر. [ اَ هََ ] (اِخ ) شهری مشهور میان قزوین و زنجان و همدان از نواحی جبل و اهل َمحَل ّآنرا ((اَوهر)) گویند. و یاقوت گوید: بعض ایرانیان بمن گفتند که ابهر مرکّبست از آب و هر بمعنی آسیا. ومیان ابهر و زنجان پانزده فرسنگ و میان آن و قزوین دوازده فرسنگ است و عده ٔ بسیاری از علما
ابهرلغتنامه دهخداابهر. [ اَ هََ ] (اِخ ) نام دریاچه ای در جنوب شرقی ولایت خداوندگار ملحق بناحیت قره حصار. طول او از مشرق بمغرب ده و عرض آن از شمال بجنوب هشت هزار گز است و در نقشه ها بغلط نام آنرا ابر نوشته اند.
ابهرلغتنامه دهخداابهر. [ اَ هََ ] (ع اِ) پشت . (منتهی الارب ). || رگیست در پشت به دل پیوسته . (منتهی الارب ) (مهذب الأسماء). رگ پشت به دل پیوسته . (خلاص نطنزی ). رگ جان . رگ هفت اندام . آورطی . آورتی . ام الشرائین : دلدل مشتری پیش جفته زد اندر آسمان آه ز دل کش
ابحردیکشنری عربی به فارسیکشتيراني کردن , هدايت کردن (هواپيماو غيره) , طبيعت , ذات , گوهر , ماهيت , خوي , افرينش , گونه , نوع , خاصيت
ابهرانلغتنامه دهخداابهران . [ اَ هََ ] (ع اِ) تثنیه ٔ ابهر. دو ابهر. دو شریان که از دل برآید و دیگر شرائین از آن دو روید.
ابهررودلغتنامه دهخداابهررود. [ اَ هََ ] (اِخ ) نام رودی است که از جنوب قزوین از کوههای سلطانیه سرچشمه گرفته خره ٔ ابهر را مشروب کرده و به نام رودشور از ساوچبلاغ طهران گذشته و به رود کرج پیوندد و در باطلاقهای شرقی حوض سلطان فرو شود.
ابهررودلغتنامه دهخداابهررود. [ اَ هََ ] (اِخ ) نام یکی از پنج خره ٔ خمسه ٔ زنجان که در قسمت علیای رود ابهر (ابهررود) واقعاست و دارای یکصد و شش قریه . و مرکز آن ابهر است .
ابهریلغتنامه دهخداابهری . [ اَ هََ ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن عبداﷲبن محمدبن صالح . رجوع به ابوبکر محمد... شود.
ابهریلغتنامه دهخداابهری . [ اَ هََ ] (اِخ ) اثیرالدین مفضل بن عمر فیلسوف ایرانی از مردم ابهر قزوین یا اصفهان . بقول ابن عبری در سال 661 هَ . ق . و بقول دیگر در سال 663 هَ . ق . وفات کرده است . وی صاحب چندین کتاب است از میان آن
هرلغتنامه دهخداهر. [ هََ ] (اِ) آسیا. (یادداشت به خط مؤلف ). فیروزآبادی گوید. «ابهر» معرب آب و هر است یعنی آب آسیا. (یادداشت به خط مؤلف ). رجوع به کلمه ٔ ابهر شود.
درسجینلغتنامه دهخدادرسجین . [ دَ س َ ] (اِخ ) دهی است جزء دهستان ابهر رود بخش ابهر شهرستان زنجان واقع در 17 هزارگزی جنوب ابهر و 12 هزارگزی راه مالرو عمومی با 1073 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ م
ابهرانلغتنامه دهخداابهران . [ اَ هََ ] (ع اِ) تثنیه ٔ ابهر. دو ابهر. دو شریان که از دل برآید و دیگر شرائین از آن دو روید.
ابهررودلغتنامه دهخداابهررود. [ اَ هََ ] (اِخ ) نام رودی است که از جنوب قزوین از کوههای سلطانیه سرچشمه گرفته خره ٔ ابهر را مشروب کرده و به نام رودشور از ساوچبلاغ طهران گذشته و به رود کرج پیوندد و در باطلاقهای شرقی حوض سلطان فرو شود.
ابهررودلغتنامه دهخداابهررود. [ اَ هََ ] (اِخ ) نام یکی از پنج خره ٔ خمسه ٔ زنجان که در قسمت علیای رود ابهر (ابهررود) واقعاست و دارای یکصد و شش قریه . و مرکز آن ابهر است .
ابهریلغتنامه دهخداابهری . [ اَ هََ ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن عبداﷲبن محمدبن صالح . رجوع به ابوبکر محمد... شود.
ابهریلغتنامه دهخداابهری . [ اَ هََ ] (اِخ ) اثیرالدین مفضل بن عمر فیلسوف ایرانی از مردم ابهر قزوین یا اصفهان . بقول ابن عبری در سال 661 هَ . ق . و بقول دیگر در سال 663 هَ . ق . وفات کرده است . وی صاحب چندین کتاب است از میان آن
مسجد جامع ابهرلغتنامه دهخدامسجد جامع ابهر. [ م َ ج ِ دِ م ِ ع ِ اَ هََ ] (اِخ ) رجوع به جامع ابهر شود.
جامع ابهرلغتنامه دهخداجامع ابهر. [ م ِ ع ِ اَ هََ ] (اِخ ) مسجد جامع ابهر. مؤلف مرآت البلدان آرد: این مسجد در سنه ٔ 888 هَ . ق . ساخته شده است ، و دو در دارد: یکی طرف مشرق و دیگری طرف مغرب . صحن آن هشت ذرع ، عرض و دوازده ذرع طول دارد و حوض عمیقی دارد که مخروبه اس