اجاره بها

'ejārebahā

معنی

پولی که مستٲجر بابت کرایۀ جایی به مالک یا موجر می‌دهد؛ مالُ‌الاجاره.

جست‌وجوی دقیق

اجاره بها

فرهنگ فارسی عمید

پولی که مستٲجر بابت کرایۀ جایی به مالک یا موجر می‌دهد؛ مالُ‌الاجاره.

اجاره بها

فرهنگ فارسی معین

( ~. بَ) [ ع - فا. ] (اِمر.) پول و بهایی که در برابر اجاره کردن جایی به صاحب آن می پردازند، مال الاجاره .

جست‌وجوی هم‌آوا

حجارة

لغت‌نامه دهخدا

حجارة. [ ح ِ رَ ] (اِخ ) الحجارة. وادی الحجارة. نام شهری است به اندلس . رجوع به وادی الحجارة و معجم البلدان شود.

حجارة

حجارة. [ ح ِ رَ ] (ع اِ) ج ِ حَجَر. (معجم البلدان ) (ترجمان القرآن ). و آن برخلاف قیاس است . و در دستور اللغة ادیب نطنزی آمده است که حجارة جمع حجرة است . حجاره . سنگها : شراب او سراب وجامش اودیه و نقل او حجاره و حصای او. م

حجاریة

لغت‌نامه دهخدا

حجاریة. [ ح ِ ری ی َ ] (اِخ ) ام العلاء بنت یوسف اندلسیة است .

حجاریة

لغت‌نامه دهخدا

حجاریة. [ ح ِ ری ی َ ] (ص نسبی ) تأنیث حجاری . زن منسوب بوادی الحجاره ٔ اندلس .

حجورة

لغت‌نامه دهخدا

حجورة. [ ح َج ْ جو رَ ] (ع اِ) حاجورة. خیزگیر. (مهذب الاسماء). و آن نوعی لعب یعنی بازی است . (آنندراج ). بازی است مر کودکان را. (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی مشابه

معاف از اجاره بها

دیکشنری فارسی به انگلیسی

rent-free

جست‌وجوی متن

اجاره نامه

فرهنگ فارسی عمید

سندی که در آن حدود، شرایط، و اجاره‌بها نوشته می‌شود.

مال الاجاره

فرهنگ فارسی عمید

پولی که مستٲجر در برابر استفاده از ملک یا خانه به ‌صاحب ملک می‌دهد؛ اجاره‌بها.

اجاره نشین

فرهنگ فارسی عمید

آن‌که در محل اجاره‌ای به‌سر می‌برد و به صاحب‌خانه اجاره‌بها می‌دهد؛ مستٲجر.

مال الاجاره

فرهنگ فارسی معین

(لُ لْ اِ رِ) [ ع . مال الاجارة ] (اِمر.) اجاره بها.

کرایه

لغت‌نامه دهخدا

کرایه . [ ک ِ ی َ / ی ِ ] (از ع ، اِ) مأخوذ از کراء تازی . (از فرهنگ فارسی معین ).اجرت بار کردن اسب و شتر و غیره و اجرت نشستن در خانه و دکان مردم باشد. (از برهان ) (آنندراج ). پول و اجرتی که در ازای بارکشی ستور و نشستن در خانه و دکان و جز آن

جست‌وجوی هم‌آغاز

اجاره

لغت‌نامه دهخدا

اجاره . [ اَ/اِ/اُ رَ ] (ع اِ) پاداش عمل . (منتهی الارب ).

اجاره

فرهنگ فارسی عمید

۱. ملک یا مالی را به مدت معینی در اختیار کسی گذاشتن در برابر دریافت ‌بهای تعیین‌شده.۲. (اسم) بهای تعیین‌شده در برابر استفاده از ملک یا مال که به صاحب آن پرداخت می‌شود.

اجاره

لغت‌نامه دهخدا

اجاره . [ اِ رَ ](ع مص ) رهانیدن . (منتهی الارب ). بفریاد رسیدن . || زینهار دادن . (لغت نامه ٔ مقامات حریری ). زنهاردادن . (تاج المصادر) (منتهی الارب ). || بجنبانیدن از راه . (تاج المصادر). عدول کنانیدن : اجاره عن الطریق ؛ برگردانید او را از راه . (منتهی الارب ). || اجارَ الم

اجاره

دیکشنری فارسی به عربی

ايجار , تاجير

اجاره

دیکشنری فارسی به انگلیسی

lease, rent, tenure

جست‌وجوی هم‌قافیه

غوآدالاجاره

لغت‌نامه دهخدا

غوآدالاجاره . [ رَ ] (اِخ ) تلفظ ترکی گوآدالاجارا که همان وادی الحجاره یکی از شهرهای اسپانیاست . رجوع به وادی الحجاره ، قاموس الاعلام ترکی ، فهرست الحلل السندسیة و نخبة الدهر دمشقی شود.

اجاره

لغت‌نامه دهخدا

اجاره . [ اَ/اِ/اُ رَ ] (ع اِ) پاداش عمل . (منتهی الارب ).

اجاره

فرهنگ فارسی عمید

مال الاجاره

فرهنگ فارسی عمید

پولی که مستٲجر در برابر استفاده از ملک یا خانه به ‌صاحب ملک می‌دهد؛ اجاره‌بها.

اجاره

لغت‌نامه دهخدا

درپیوند

بیشتر بدانید

اجاره بها

'ejārebahā

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا